ROUWVERWERKING, WAT BETEKENT DAT EIGENLIJK?
Processen van rouwverwerking = afscheid nemen en dat doen wij ons hele leven, hebben hun tijd nodig.
Die processen gaan altijd gepaard met angst, pijn en verdriet.
Het is dan ook volkomen normaal dat mensen deze emoties niet aan willen gaan en het proberen te verstoppen in zichzelf = ik moet flink zijn.
Dit gaat geruime tijd goed maar dan gebeurt er iets in hun leven waardoor zij die processen en emoties niet meer kunnen onderdrukken.
Het gevolg is dat de angst, de pijn en het verdriet die zij toen niet konden of wilden voelen nu wel voelbaar zijn en meestal veel heviger dan toen die emoties ontstonden.
Dit is de beruchte opgeblazen ballon.
Dan hebben wij de keuze om deze emoties aan te gaan of opnieuw te verstoppen.
Het verstoppen geeft dan wel een schijnbare rust die niet bestaat.
Die zogenaamde rust maakt dat later die emoties toch gevoeld gaan worden en wel op een manier die wij niet meer kunnen overzien.
Veel lichamelijke klachten en ziekten komen hieruit voort.
Deze emoties kan men ook nu aangaan en dat betekent natuurlijk geen leuke tijd maar wel een amen = het zij zo, waardoor de ballon leeg loopt.
Dan kunnen de juiste proposities van de angst, pijn en emoties weer zichtbaar worden.
Dan verdwijnt langzaam maar zeker de angst voor de gebeurtenis en/of het verlies en kan men ermee leven.
Het verdriet en de pijn die bij die gebeurtenis horen zullen nooit en te nimmer verdwijnen. Wat gebeurd is kan men niet meer veranderen, hoe graag wij dat ook zouden willen.
Wij kunnen onmogelijk iemand die overleden is weer levend maken en dat betekent dat wij het gemis = pijn en verdriet omdat diegene zo dicht bij ons stond tot onze dood bij ons zullen moeten dragen.
Anderzijds zouden wij dat gemis, dus ook die pijn en dat verdriet niet willen missen want dan zou diegene die wij zo missen niet hebben geleefd in ons gevoel.
Ook diegene die ons de pijn en het verdriet hebben aangedaan in ons leven willen wij niet missen omdat die pijn en dat verdriet onderdeel is geworden van ons leven.
Juist dat gemis, die pijn en dat verdriet van die mensen houdt het leven hier op aarde levend.
Juist dat gemis, die pijn en dat verdriet houdt het leven hier op aarde leefbaar.
Want door het leven van die mensen die ons die pijn en dat verdriet hebben aangedaan of de pijn en het verdriet van het gemis van de mensen die overleden zijn die ons zo dierbaar waren maakt ons leven waardevol omdat zij een leven hebben laten zien (negatief of positief ) waar wij een voorbeeld aan kunnen nemen van hoe het wel of niet moet.
Hierdoor wordt ons leven erg zinvol omdat wij, door hun voorbeeld, ons leven positief kunnen beïnvloeden = keuzes maken in ons leven.
Maar juist ook omdat wij hen niet teleurstellen willen:
“IK WIL HUN VERTROUWEN NIET BESCHAMEN!”
dit voor de dierbaren die overleden zijn.
Tevens zit ergens in ons achterhoofd altijd dat stemmetje; het stemmetje dat reageert naar de overleden mensen die ons pijn hebben gedaan, ons teleurgesteld hebben of nog erger de mensen die ons in onze emotie erg hebben beschadigd:
“IK WIL NIET DOEN OF WORDEN ZOALS DIE MENSEN ZIJN EN WAREN EN ZOALS ZIJ HEBBEN GELEEFD EN GEDAAN!”
Daarom zijn wij in staat om, ondanks al het verdriet en de pijn van het verlies van onze dierbare maar ook de boosheid op die mensen die geen respect voor ons hebben getoond op welke manier dan ook, ons leven verder te leven.
En wel op een manier dat wij zelf trots mogen zijn op onze manier van verder leven.
Juist daardoor gaan wij ook begrijpen dat de ander die wij zo missen trots op ons is of zou zijn en dat wij kunnen tonen dat het gedrag van die ander die ons niet de ruimte en het respect gaf die wij nodig hebben geen negatieve invloed meer heeft op ons leven en lichaam met de voldoening
“IK HEB HET TOCH GERED ONDANKS…….”
Daarom kan ik degene die hier mee te maken hebben uit de grond van mijn hart ook een gelukkige tijd toewensen want deze strijd betekent de terugkeer van het licht en dat zal in hun leven heel goed merkbaar en voelbaar worden.
Maar alles heeft zijn tijd nodig; als je een baby na 5 maanden zwangerschap geboren wil laten worden mag je niet verlangen dat het een gezonde baby is.
De laatste loodjes wegen het zwaarst dat is bij zwangerschap zo maar ook bij verwerking.
Zwangerschap eindigt in een bevalling en dan is het ongemak van zwangerschap niet zo belangrijk meer.
Zo is het ook met onze verwerking; is het achter de rug dan weet je nog wel hoe moeilijk het was maar het resultaat, en dat is wedergeboorte, is overweldigend en verbluffend.
Iets waar wij trots op mogen zijn.
