Deze Berichtgeving via het Automatisch Schrift is uitgewerkt op 10.12.18 en bied ik hier nog eens aan vanwege de Grote Impact die dit Bericht heeft als je het mij vraagt.

“De Tijden veranderen.
Gelukkig wèl.
Er komt méér en meer Licht aan de Horizon.
Het Leven kende zijn Grenzen maar wat zíjn die Grenzen nou eigenlijk.
Je Eigen Wéérstand.
Weerstand tegen het Onbekende.
Niet alleen het Onbekende in de Buitenwereld, de Aardse Zaken, maar óók het Onbekende in Jezèlf.
Wíe bèn ik?
Daar drááit het Allemáál om en er is niemand die dit Plaatje al Compleet heeft Eenvoudigweg omdat de Toekomst nog moet kómen.
Het MENS-zijn is níet eenvoudig als je móet.
Als je móet leven volgens “de Regels”, de Zienswijze van hèn die het beter weten.
Wíj móeten níets, helemaal niets.
Wij moeten niet in Dienst staan vàn.
In de Eerste Plaats moeten wij zèlf (leren) leven.
En dat kàn prima, mits wij ons níet àf laten leiden door die prachtige Buitenwereld die de Boventoon voeren wil en daartoe vaak ook de Kans krijgt.
Een Nieuwe Regie in ons Leven.
Dáár zijn we naar op zóek.
Een Regie die níet allesoverheersend is en daardoor juist wèl.
Want de Regie waarover wij hier spreken heet Zelf-Liefde.
De Liefde voor Jezelf Nieuw Leven inblazen en onder díe Omstandigheden groot worden.
Met groot worden bedóelen we: er Zíjn.
En géén Blad meer voor de Mond nemen.

Er komt nu een Crisistijd aan.
Alles wordt door elkáár geschud, voornamelijk nu aan de “Binnenkant”: mensen raken verward, wéten het niet meer.
Zij raken ontevreden over hun Huidige Leven en zijn op zoek naar méér.
Naar méér Inhoud, naar méér Waarde, naar het Doel in hun Leven.
Het Doel van ons Bestaan hier op Aarde.
Het is niet ver wèg, het is zélfs dichtbíj en voor iedereen haalbaar want zó is het in ons Systeem geprogrammeerd: dat het haalbaar is anders zou dit Leven Daadwerkelijk géén Zin hebben want dàn verzuip je in de stront/narigheid die op je bordje ligt.

Ónze Uitdaging is weer te léren Gelóven.
Léren Gelóven, zónder Uitzicht op méér.
Dus te leren Leven in het Hier en Nu.
Want dàt is de Uitdaging van Vandáág, lieve mensen: léren Tevreden te zijn met wat je hèbt.
Nee, ik bedoel níet je huis of je kleding, ik bedoel nú je Zíjn zoals dat op dít Moment Zichtbaar is.
Zoals we gemáákt zijn, met alles wat daarbíj hoort.
Dus hoe we gevormd zijn hier op Aarde, want dáár schuilt de Loden Last!
De Loden Last, verdeeld over meerdere Levens en afkomstig van verschillende Zielen die mèt ons de Confrontatie aangingen/aangaan.
De Loden Last is ons “Proefwerk”; de Loden Last leidt ons naar de Eeuwigheid.
Daarmee wordt bedóeld het onder ogen leren zien van onze Werkelijkheid als MENS-zijnde.
Want dáár schuilt de Verdieping, dáár schuilt ons (Persoonlijke) Geluk: het onder ogen zien van onze Mogelijkheden als MENS-zijnde.
Onze Innerlijke Kracht die ons “gered” heeft, keer op keer: daar zeg je toch “U” tegen??
Wij gaan níet (meer) verloren.
Daar is geen sprake meer van!
De Wegen lopen nú anders omdat de Mensheid toe is aan een Nieuwe Uitdaging en een Andere Ontwikkeling.
Daarvoor is de Loden Last ook in ons (Eeuwige) Leven gekomen, om ons daarbij “een handje” te “helpen”.
Als ik dit schrijf is het ook bij mij een flinke Schop tegen een paar hele oude blauwe Plekken aan:
heb ik dit nu nóg niet doorzien??
Wàt een Lijden..
Er komt nú een Periode van Hoogtij vieren aan als je er kláár voor bent; het Aandurven jezelf nú onder Ogen te zien en de Strijd in díe Zin áán te gaan:

“HÍER BÉN IK”.

Ik tóón mij tòch, ondanks de Drukte/Spanning ín mij want het is stééds weer zoeken naar Balans en dichtbij mezèlf blijven.
Daarnaast moet je tòch de Commentaren incasseren terwijl je wéét dat het níet “jouw Zaak” is.
Afijn, ik ben nu inmiddels zo ver dat ik dàt maar op de koop toe moet nemen..

Alles wordt nu ànders.
Er is géén Ruimte meer voor “oude Zaken”, ik zwéér het je!
Zoals gezegd, “de Verandering” die een héél Ander Licht werpt op onze Samenleving, éérst maar eens op “kleine” Schaal..
Zovele Zielen zovele Wensen.
De enige Manier om hier onderling Verbinding in te krijgen is door met Liefde, Zorg en Respect met elkaar óm te gaan.
Dus door jezelf te openen en Duidelijkheid te geven over jóuw Bestaan en Kijk op het Leven.

Hóe past Christus in dit Plaatje?
Christus ging ons vóór.
Hij was een mens met een Vooruitziende Blik.
Hij adviseerde de mensen maar méér was het (nog) níet.
Waaróm niet?
Omdat de mensen Hem niet tóelieten, dit terwijl Hij zóveel in Zijn Mars had!
Treurig voor Hèm, een Eenzaam Bestaan, een Nutteloos Gevoel.
Hij moest een “Pas op de Plaats” maken.
Dat vereiste véél van Zijn Zelfbeheersing want wàt kon Hij dàn dóen om de Mensheid te Dienen??!
Het Zorgen zat Hem in het Bloed.
Maar bijna al Zijn Zorg werd weggewuifd, kan niet, bestáát niet, flauwekul..
Tja, daar stá je dan met “lege” Handen..

Jezus lééft!
Hij heeft ons níet verláten, integendeel!!
Hij wacht erop tot wíj zover zíjn Hem in àl Zijn Volheid tóe te kunnen laten.
In alle Eenvoud gezegd laten we léven zoals Hij het ons vóórdeed: mens-zijn, met àlle Ups en Downs die daarbíj horen.
En vooràl niet perfect willen zijn, want dàt is nóóit en te nimmer haalbaar!
Gáán zovèr we kúnnen, met Alles wat we ín ons hebben.. méér wordt er níet van ons gevráágd.
Híj “bemiddelt” wel..
Met andere woorden Híj dènkt aan ons en volgt ons waar wíj gáán..

Er ís nu Ruimte.
Ruimte om ons “Denk-Harnas” àf te leggen en ons Gevoel weer tóe te laten en dàn zijn we ook metéén weer in Contact met Jezus want dáár hoort Hij Thuis: in ons Hart, dáár waar we Hem als Voorbeeld nodig hebben.
Leven vóór en mèt Jezelf: precíes zoals het bedoeld is.
Híj is onze Verbinding mèt die Wereld: Hij deed Zelf níet anders.
“Maak je géén Voorstelling van Mij anders dan een gewóón en onopvallend Mens.
Vanuit de Eenvoud probeerde Ik alles Vorm te geven.
Is Mij dat altijd gelukt?..
Zeker níet.
Maar Mijn Leven is ook nog niet afgelopen, ook nú ben Ik weer in Beeld omdat er zoveel Veranderen mag, ook ín ons, zodat Ik vele Mensen bereiken kan en hen mag ondersteunen in hun Proces van (Innerlijke) Groei.”

Verlosser.
Een Eretitel: de mensen helpen Bevrijden door je Leven “aan de Kaak te stellen”.
Door je Leven openbaar te maken, met al je Plus- en Minpunten.
Een Zware Taak ook.
Want er zijn altijd wel mensen die Commentaar op je hebben en je Levensverhaal weigeren te Gelóven.
Gelukkig had Hij het Vermogen dit – uiteindelijk – naast Zich néér te leggen, waardoor Hij een héél ander Leven kreeg.
Een Leven met méér (Innerlijke) Rust en méér Aanwijzing omdat de Verbinding met Zijn Vader zo Helder was geworden = het Aandurven er te Zïjn.
“Jullie weten véél niet van Mij; er is véél onbeschreven gebleven.
In deze Nieuwe Tijd krijg Ik de Ruimte èn de Kans om Mij opnieuw te profileren, niet alleen als Voorbeeld vanuit Mijn (Goddelijke) Kracht maar zéker ook als de afvallige mens dit omdat àlle mensen zo zíjn, geen één uitgezonderd.
Zie daar Christus, Mèns èn Veilige Haven: waar jullie gaan daar ga Ík óók, weet je verzekerd van Mijn Liefde!
SAMEN gaan wij deze Weg, zodat die Haalbaar is voor ons allemaal en Ik verzéker jullie dat Ik jullie tussentijds níet zal verlaten!
Dúrf Mijn Woorden áán te nemen; dúrf je Weg erin te vínden.
Het zal níet altijd makkelijk zijn.
Maar zolang wij elkáár de Ruimte blijven geven zullen er àltijd Wegen zijn te gáán en díe Kant willen we nu óp.
Ik “verberg” Mij niet meer: óveral zul je Míj tegenkomen in een Poging van deze Wereld een Betere Plek te maken.
Ik zeg Poging omdat dit alléén door Samengaan gaat lúkken.
Samen.
Is een héél Andere Belevingswereld, zéker wéten!
Samen is Macht, is Kracht, is Vrijheid, mits het met Liefde, Zorg en Respect is omgéven.

GOD zegene u.”

ASTRID, i.O., in Samenwerking met Jezus Christus:
AMEN, zo zij het.”

10.12.18
11.41 uur – 13.38 uur

uit: “Wijze Woorden van Jezus”, door Astrid Klaver de Vries