“UIT HET DONKER IN HET LICHT”

Ter Uitdraging aangeboden door Astrid, i.O.

“Het ZAAD ontkiemt en het gaat snel nu.
Voor je het weet springen de bloemknoppen open en bloeien zij volop.

We moesten veel Werk verzetten, het was best zwaar voor ons allemaal.
Nu mag de Rust komen, de Innerlijke Rust die ons véél gaat brengen.
De Rust die ons weer met onszelf confronteert, en dàt is wennen!

We hebben steeds overal een Mouw aan weten te passen.
De komende weken gaat DÀT NÍET MEER lukken!
Dàn zullen we moeten roeien met de riemen die we hebben en dat doet Pijn, véél PIJN.
Een Pijn die we dóór moeten, ongeacht wàt.
Want deze Pijn leidt ons naar de Deur van het Nieuwe Leven.
De Pijn duidt op Onverwerkt Verdriet die nu een Plek gaat vinden.
En daarná ziet alles er al héél ANDERS uit!
Daarná is het móeten verdwenen en is de Rust een Feit.
DÈ RUST waar we al tientallen jaren naar uitgekeken hebben.

En vanuit die RUST komt nu het Nieuwe Leven naar ons tóe.
Met enthousiasme, met vriendelijkheid, met duidelijkheid.
Met een nieuwe benadering, naar alles wat lééft.
Met Zachtheid, na deze Harde STORM.
Met Liefde, voor de Troost van ons HART.

Het hindert NIET wat er geweest is; het is voorbij.
Het kan ons niet meer deren, we zijn gerezen.
En dàt houdt in dat alles ons vergeven is.
Want kijken wij nu eerlijk dan zien wij een mens in wording die NIET alwetend is en daarmee zullen wij het in ons Leven hier op aarde moeten dóen.

Het Licht komt ons nu tegemoet: het straalt al in de Verte.
Het moedigt ons aan nog even vól te houden tot de Punt gezet is.
Daarná kunnen we verder, zonder nog om te kijken of onszelf te beschuldigen van Plagiaat, omdat ons Eigen Wezen ontwaakt is.

Allen zijn nu zichtbaar Uniek en dàt moeten wij leren waarderen.

De Wind waait nu àlle kanten op, er is geen vaste Richting meer.
Dat betekent dat wij van alles kunnen verwachten en dat dàt ons Leven erg spannend maakt als wij niet durven te vertrouwen op onze Vaste Begeleiding.
In ieder geval wordt het een totaal Ander Bestaan, een Bestaan waarvan wij het bestaan níet wisten.

Vandaag sluit ik een Periode af die mij véél gebracht heeft.
Veel Zicht, veel Expressie, veel Liefde.
Nu nog het leren aanvaarden!

Ik trek me terug en zie de Bui al hangen.
De Bui die alle Pijn en Verdriet mag wegspoelen zodat “alleen” de Littekens overblijven, de Littekens die mij gemaakt hebben tot de vrouw die ik nu ben.
Dit kost nog even Tijd.
Dit Nieuwe Tijdperk stap ik nu binnen, om mijn Wonden te likken en te wachten tot alles Genezen is.

Dàn kom ik weer tevoorschijn, als een Ander Mens.
Een MENS die vanuit Pure Liefde het Leven tegemoet ziet.

 

14.07.19
16.57 uur

 

uit: “Alles wordt Nieuw”

“Ontkiemend Zaad dat op Sterven na Dood was”