Het is een Bijenwastekening met heel veel lagen.
Ik begon dapper maar in mijn beleving werd de tekening steeds lelijker en donkerder.
Tijdens het strijken ervaarde ik weer het gevoel wat ik de laatste jaren steeds onderging als ik weer een (moeilijke) Horde moest nemen, het Gevoel van “ik weet het niet.. ik weet niet of dit wel gaat lukken..”
Ik dacht er zelfs aan om de tekening maar te verscheuren, ik zag het niet meer zitten eigenlijk en dacht “waar ben ik aan begonnen..”
Maar iets weerhield me: niet verscheuren, doorgaan..
HET KÀN NIET FOUT GAAN..
Dus ik streek door en door en door..
En plotseling zàg ik het: allemaal Brandende Kaarsen, zó in de tekening, vlàk voor mijn neus..
Mijn mond viel open en ik rende naar Frans: Frans kijk nou, er zitten allemaal Kaarsen in is dàt niet Bijzonder?!..
Frans zag het ook.
Maar de tekening was nog niet àf.
Ik moest nog even doorstrijken en wat er tóen nog tevoorschijn kwam..
Links een héle grote Vlinder die eindelijk uit haar Cocon gekomen is, de Vleugels opengevouwen, klaar om te Vliegen en op Avontuur te gaan..
En dan rechts daarvan een paar Prachtige Engelenvleugels en/of Veren als Symbool voor de Hulp, Liefde en Samenwerking van/met de Bovenwereld.
Rechts dáárvan een kleine V die bij ons staat voor Vreugde, Vrijheid en Vrede, ons Nurlaila Symbool..
Tranen sprongen in mijn ogen, ik sloeg mijn hand voor mijn mond en er volgde een enórme Doorstroming..

Toen hoorde ik:

“Nurlaila, Lichtpuntje in de Duisternis:
hóe moeilijk uw Opdracht ook blijf ALTIJD Vertrouwen.

Jezus, uw Broeder op deze Weg te gaan.”

Dit is EEN WONDER.
Niet alleen deze Tekening die zó tot stand kwam, met alleen een strijkijzer, want opzetstukken gebruik ik nóóit omdat ik het zó wil laten komen, puur een ongerept..
Maar ook alles wat er voor nodig was om zóver te kómen in onze Gezamenlijke Strijd maar óók in mijn Persoonlijke Strijd:
hóe vaak heb ik niet gedacht dit gaat niet lukken, ik kan dit niet, ik red dit niet, dit is te zwaar?..
Hoe vaak heb ik niet gedacht “IK GEEF HET ÓP??”
Maar iedere keer wéér kreeg ik/vond ik de Moed om dóór te gaan en mijn Weg te vervolgen, want immers Uw Wil geschiede en daarvoor ben ik nu geboren..
Ik wou en kon NIEMAND teleurstellen, ook mezelf niet..
Dus keer op keer die Schop onder mijn kont en dóór..
En nu is het Volbracht..

Het Leven is ÉÉN GROOT WONDER.
Als ik terugkijk naar hoe alles gelopen is..
zóveel “Toevalligheden” in mijn/ons Leven, zóveel Aanwijzingen, zóveel Duidelijkheid, telkens wéér..
Dan nú moet mijn Vertrouwen wel zó STERK zijn dat ik dóór kan en mag gaan, vól Vertrouwen de Toekomst afwachtend..

Ik DANK GOD en Zijn Helpers, míjn Overtuiging voor wat betreft die Andere Wereld staat nu zo sterk als een Huis..
Dat MÍJ dit allemaal mag overkomen..
VREDE.
Ik ben er klaar voor.

In Grote Dank en Liefde,

ASTRID, i.O.

13.02.19
15.15 uur

uit: “Alles wordt Nieuw”