“In de Gevangenis”

Aangeboden door Astrid

“Het heeft geen zin meer om te Vechten tégen het Leven; nóóit meer.
Vechten tegen het Leven staat Gelijk aan Zelfmoord: je kunt de Zorg van GOD dan niet toelaten en dan zie je niks meer.
Je krijgt überhaupt geen blik in de Toekomst: àls je die krijgt op de één of andere manier dan gaat je hoofd er “als een haas” iets “moois” van maken = invullen zodat je alsnòg het Spoor bijster raakt.
Want hóe het ook zíj: je zult àf moeten wachten wat GOD er mee wíl.
Hoe Híj de Toekomst (voor jóu) ziet en daar komt Hij niet eerder mee dan dat jíj er klaar voor bent en de Deur open zet (voor Hem).
Dat betekent je niet meer afzetten.
Ook al bèn je boos of verdrietig, en díe emoties móeten er zíjn anders krijg je nóóit duidelijk welke Kant je op moet/kunt, ín die emoties moet daar àltijd weer dat Besef zijn: het ís zoals het ís.
Ik kan dit niet veranderen, zo is het Leven nu éénmaal..

Vraag je niet teveel meer àf.
Het brengt je geen steek verder.
Je hèbt alles al gegeven, wat heb je nú nog te verliezen?
Er is zóveel om op te kauwen als je wilt.
Maar in dit Stadium brengt dat geen oplossing meer, eenvoudigweg omdat die er vanuit ons beperkte Gezichtsveld gezien niet ís.
Geef dan nú alsjeblieft dat stuurtje uit handen; dat stuurtje dat alléén nog maar crashes veroorzaakt omdat je geen hand voor ogen ziet!
Stel je in plaats dáárvan OPEN: pas dàn zie je hoe het Leven in elkáár zit.
Door het (probleem) te láten (voor wat het ís, ik kan het immers níet veranderen..) ontspan je en gaan je gedachten een héél Andere Kant uit.
Dóór die Overgave/Ontspanning kun je geleid worden naar de Positieve Kant van het Leven en zie je (plotsklaps) één of meerdere oplossingen voor je probleem lees Uitdaging.
Een Weg die wij alléén niet kunnen bewandelen omdat we dan stééds weer verdwalen.
Een mens is zó “gewend” aan Weerstand; dit is moeilijk los te laten.
Door Weerstand blijven we vechten: het houdt ons “op de been” tòt zovèr.
Als de Lange Adem het af laat weten komt de Kwetsbaarheid = de Ware Inborst tevoorschijn.

Pas dàn ben je rijp voor Verandering; pas dàn.. en zet het zich dóór.

Tòt die tijd zit je in je eigen gecreëerde Gevangenis vastgeketend, te wachten tot je vrij gelaten wordt.
Nou, dàn kun je làng wachten.
Het Initiatief moet bij jóu komen te liggen.
Hoe hàrd die KOP ook ís er móet een Berusting ontstaan ànders kun je níet verder want je houdt door je Stijfkoppigheid immers zèlf die Deur dicht..
Die Deur naar een Ontspannen Leven, naar “het komt wel goed”.
Begríjp me goed: dat wil níet zeggen dat je altijd gelukkig bent onder de gegeven omstandigheden.
Maar je vertróuwt en dàt geeft Innerlijk (véél meer) Rust en Vrede waardoor je veel minder Spanning vasthoudt en met je meedraagt.

Je vertrouwt.
Denk je eens ín hoe dàt moet vóelen, hoe Bevrijdend dàt moet zíjn..

Oprecht Gelóven en Vertróuwen.
Een Mijlpaal in je Leven want daardoor verandert alles, héél je Perspectief!
Oprecht Geloven en Vertrouwen.
Dat betekent helemaal niets meer ín willen vullen.
Een Blindelings Vertrouwen hebben Richting de Toekomst.
“Gewoon” je Ding doen, zonder je Druk te maken over de Gevolgen dáárvan..
Nee, het is “gewoon” zoals het ís, ook al ís het níet gewoon en roept het véél emoties in je wakker.
Het Leven is bedoeld om te leren investeren in je Eigen Kùnnen.
Dàt Balletje is toch echt alléén bij jóu neergelegd, het is jóuw Verantwoording..
Dít moet je nú onder ogen leren zien en dàt doet Pijn.. want daarmee valt je oog direct op je Eigen Onvolmaaktheden en dàt wíllen we niet, o nee.. dat doet wankelen want “Ben ik dan wel góed genoeg?? Loop ik dan niet vàst?!”..

NEE, lieve mensen, je loopt nóóit vast.
Eenvoudigweg omdat dat níet kàn!

GOD ’s Wegen zijn zó Breed en Diep, je kunt àlle Kanten óp.
En als jíj een Afslag mist krijg je de volgende keer een Herkansing want het Leven gaat àltijd dóór!
Er zijn zóvele Wegen die nog níet bewandeld zijn.. en om díe te ontdekken is toch een reuze-spannend Avontuur!

Geen Weg is “verkeerd”.

Er zíjn Wegen die omslachtig zijn, dàt wel, de zogenaamde B-wegen.
Maar ook dàn kom je op de Plaats van Bestemming aan.
Dat mag misschien wat langer duren maar dat hindert niet.

Het Leven is zó ingericht dat iedereen (weer) Thuis kan komen, vróeg of láát.

Tijd bestáát niet.
Dus voel je niet bezwaard als je het idee hebt dat je een “Omweg” pakt = Schuldgevoel.
Je kómt er àltijd, op jóuw Tijd en op jóuw Manier.
Beide passen bíj je.
Beide laten jouw Ware Aard zien die Volkomen en Normaal is, wat wil zeggen jóuw Weg te gáán.
Je hoeft nóóit BANG te zijn als je een Afslag mist.
Onderweg kom je allemaal Lichtpuntjes tegen die je naar Huis zullen leiden.
Voorwaarde is wèl dat je vertróuwt; vertrouwt op je Begeleiding zodat je de Lichtpuntjes zult herkennen anders verdwaal je stééds wéér.
Niet dat dat niet màg; alles is toegestaan mits jij je Eigen Verantwoording (uiteindelijk) leert te nemen want daarvoor was je hier gekomen..
En van dááruit ben je al héél gauw Onvoorwaardelijke Liefde: Pure Zuivere Liefde, verbonden met het Hart en bedoeld voor het Leven..
Dè Liefde die mens en dier heelt en de Aarde doet stralen: “Stil maar, wacht maar, Alles wordt Nieuw..”

Amen.”

13.01.20
19.00 uur – 20.25 uur.

 

uit: “Alles wordt Nieuw”

“Alle bloemen zullen bloemen”